وطن

!وطن! وطن

نظر فکن به من که من

به هر کجا، غریب وار

که زیر آسمان دیگری غنوده ام

همیشه با تو بوده ام

اگر که حال پرسی ام

تو نیک می شناسی ام

من از درون غصه ها و قصه ها برآمدم

چه غمگنانه سال ها

که بال ها زدم به روی بحر بی کناره ات

که در خروش آمدی
به جنب و جوش آمدی

به اوج رفت موج های تو

که یاد باد اوج های تو

کنون اگر که خنجری میان کتف خسته ام

اگر که ایستاده ام

و یا ز پا فتاده ام

برای تو، به راه تو

شکسته ام

سپاه عشق در پی است

شرار و شور کار ساز با وی است

دریچه های قلب باز کن

سرود شب شکاف آن

ز چار سوی این جهان

کنون به گوش می رسد

من این سرود ناشنیده را

به خون خود سروده ام

!وطن! وطن! وطن! وطن

تو سبز جاودان بمان

که من پرنده ای مهاجرم

که از فراز باغ با صفای تو

به دوردست مه گرفته پر گشوده ام

!وطن! وطن! وطن! وطن

تو سبز جاودان بمان

سیاوش کسرایی