فراق

August 05, 2006

اَیَحْسَبُ الْاِنسَانُ


اَیَحْسَبُ الْاِنسَانُ اَن یُتْرَکَ سُدًی
اَلَمْ یَکُ نُطْفَةً مِّن مَّنِیٍّ یُمْنَی
ثُمَّ کَانَ عَلَقَةً فَخَلَقَ فَسَوَّی
فَجَعَلَ مِنْهُ الزَّوْجَیْنِ الذَّکَرَ وَالْاُنثَی
اَلَیْسَ ذَلِکَ بِقَادِرٍ عَلَی اَن یُحْیِیَ الْمَوْتَی

آيا انسان گمان مى‏كند بى‏هدف رها مى‏شود؟
آيا او نطفه‏اى از منى كه در رحم ريخته مى‏شود نبود؟
سپس بصورت خون بسته در آمد، و خداوند او را آفريد و موزون ساخت
و از او دو زوج مرد و زن آفريد
آيا چنين كسى قادر نيست كه مردگان را زنده كند؟

75:36-40

1 Comments:

Anonymous Anonymous said...

سلام... انسان، انسان، انسان. عجب موجودي است اين انسان. او مي خواهد بر همه چيز تسلط يابد حتي بر خويشتن. و خداوند به اين آفريده ي خويش مي نگرد_ به خود آفرين مي گويد_ و با او به سوال و جواب مي نشيند. راستي! اگر انسان نبود، خداوند با چه كسي سخن مي گفت؟

8:13 a.m.  

Post a Comment

<< Home