...اِنَّهُ لَیَئُوسٌ کَفُورٌ

وَلَئِنْ اَذَقْنَا الاِنْسَانَ مِنَّا رَحْمَةً
ثُمَّ نَزَعْنَاهَامِنْهُ اِنَّهُ لَیَئُوسٌ کَفُورٌ

وَلَئِنْ اَذَقْنَاهُ نَعْمَاء بَعْدَ ضَرَّاء مَسَّتْهُ
لَیَقُولَنَّ ذَهَبَ السَّیِّئَاتُ عَنِّی اِنَّهُ لَفَرِحٌ فَخُورٌ

اِلاَّ الَّذِینَ صَبَرُواْ وَعَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ
اُوْلَئِکَ لَهُم مَّغْفِرَةٌ وَاَجْرٌ کَبِیرٌ

و اگر از جانب خويش، نعمتى به انسان بچشانيم
سپس آن را از او بگيريم، بسيار نوميد و ناسپاس خواهد بود

و اگرآدمی را به نعمتی بعد از محنتی رسانیم مغرور و غافل شود
مى‏گويد:روزگار زحمت و رنج من سرآمده
و غرق شادى و غفلت و فخرفروشى مى‏شود

مگر آنها كه صبر و استقامت ورزيدند و كارهاى شايسته انجام دادند
براى آنها، آمرزش و اجر بزرگى است

11:9-11